doorgaan
Een dag niet gehuild
Een triomf en zegen
Tot die blik
En pijn kwam tot leven
De lichten uitdoen ’s avonds
De kamer… de gang….
En dan langs de trap
Verschuilt tussen het behang
3 kleine woordjes
hakig in blauw krijt
“mo woons hier”
verdriet, tranen, spijt
Nooit eerder gezien,
En zal nooit meer worden geschreven
Hoe kan ik doorgaan
Als de herinneringen nog zo leven?
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: untalgon | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 april 2006 | ||
| Thema's: | ||