ach, vergeef me mijn handen
dat ze vingertoppen toelieten
mijn naam te kerven in jouw borst
alsof de passie nog niet voldoende was
ongewild onttroonde je de stilte
kon genot niet langer onderdrukken
terwijl de kronkels je hart begrensden
om samen te komen bij dat ene punt
slechts franjes bedeesdheid hingen
slordig over onze lichamen heen
maar tijd zal ze allen versnipperen
en ons leren dat geen kracht sterker is
dan mijn naam, eeuwig getekend in jou
Noem me maar Venus.
marre mie: | Dinsdag, mei 23, 2006 00:59 |
... WAW mooi... echt waar! :) x mie (je schrijft fantastisch) |
|
elemmïré telemnar: | Zaterdag, april 22, 2006 10:41 |
WOHW..echt super goed geschreven! vol bewondering, Elemmïré*x* |
|
Hans Winter: | Vrijdag, april 21, 2006 20:05 |
een vingertop spitst al je aandacht op haar, nagelt je vast aan haar gevoel, aan het noemen van haar naam, draag de zegen van haar hand met je mee, haar teken als een zegel aan je hart overmand. hans |
|
Raira (Ria): | Vrijdag, april 21, 2006 09:24 |
ge wel digggg ja meer kan ik even niet zeggen liefs Ria |
|
.rose: | Vrijdag, april 21, 2006 08:52 |
Heerlijk gedicht. Wauw! Liefs |
|
HIJ&ZIJ: | Vrijdag, april 21, 2006 08:45 |
Geweldig geschreven, en dat einde, prachtzin. succes! |
|
Quando: | Vrijdag, april 21, 2006 07:49 |
Heerlijke eindzin! liefs, |
|
Auteur: *zwarte schaduw* | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 20 april 2006 | ||
Thema's: |