verdriet
opeens staat de tijd stil
je weet niet wat er is gebeurt.
maar een ding is zeker...
er lopen tranen over je wangen
en je vraagt je af ...
is hij is hij of zei
echt verdwenen uit mijn leven?
weken lang heb je het gevoel
dat je niks bent.
je bent iemand kwijt geraakt
die dierbaar was voor je,
een familie lid waarvan je hield
en die verdwenen is van de aardbodem.
voor altijd ...
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Vrijdag, april 28, 2006 18:44 |
| Hoi hoi, Kwijt zijn..duurt maar even want snel volgt je eigen dag Dan ga je in ''t eeuwig leven waar je elkaar hervinden mag Groetjes, Ton |
|
| lachebekje1988: | Vrijdag, april 21, 2006 17:35 |
| Sterkte!!! Liefs, |
|
| *Emms*: | Vrijdag, april 21, 2006 12:51 |
| Dat is heel erg mOeilijk.. en herkenbaar Het is altijd mOeilijk om een dierbare kwijt te raken,, maar je zal hem Of haar weer in de hemel zien. En dat is voor mij een hele trOost :) Liefss |
|
| Phoebe: | Vrijdag, april 21, 2006 11:06 |
| ik weet wat je bedoeld, of het nou je ouders je kinderen of andere familieleden zijn ik weet er alles van...mooi geschreven x knuf pheebs | |
Over dit gedicht
| Auteur: *gedichtjuh* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2006 | ||
| Thema's: | ||