Ma' stofdoek
Ma´s stofdoek
zij neemt mij niet meer af
het patiné verdiept zacht
onder deeltjes van stof
van wie eens beweging was
en slijt de verse dna
in fijn tot zeer fijn
mocht er een methode zijn
zij bouwt zichzelf op
van microscopisch klein
tot een reuzin, zeven voet
lang en voor niemand bang
wiegt zij haar liefste
zij zegt: wie spaart heeft wat
aan tijd valt niets te doen
ik zet je neer, ga lopen!
dat doe ik maar en als ik
omdraai is zij weg, licht
waar zij was, is niet meer
zij neemt mij niet meer af
het patiné verdiept zacht
onder deeltjes van stof
van wie eens beweging was
en slijt de verse dna
in fijn tot zeer fijn
mocht er een methode zijn
zij bouwt zichzelf op
van microscopisch klein
tot een reuzin, zeven voet
lang en voor niemand bang
wiegt zij haar liefste
zij zegt: wie spaart heeft wat
aan tijd valt niets te doen
ik zet je neer, ga lopen!
dat doe ik maar en als ik
omdraai is zij weg, licht
waar zij was, is niet meer
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Zaterdag, april 22, 2006 18:35 |
| Heel goed deze! Liefs en fijne avond verder. |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, april 22, 2006 11:22 |
| heel goed neergezet met krachtige wijze woorden groetjes Dirk |
|
| remie: | Zaterdag, april 22, 2006 08:46 |
| erg mooi en wijze woorden kreeg je mee...liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2006 | ||
| Thema's: | ||