Alleen
Ik loop in de schaduw helemaal alleen in de kou,
alles is verlaten,
in de donkere lucht achter de donkere wolken schijnt een klein zonnetje die maar niet kan komen,
ik ben samen met de stilte de enigste die hier buiten in de donker rond loopt,
geen mens ook geen dier dat je ziet rond lopen,
je word er bang van,
er is niemand waarmee je kan praten en de stilte is het engst,
geen vogels die je hoort fleuten en geen kinderen die spelen in de tuin, geen vrienden die gezellige buiten aan het praten zijn,
gelukkig is dat niet zo want als het zo was zou ik nooit gelukkig kunnen zijn en zal ik sterven met de eenzaamheid.
alles is verlaten,
in de donkere lucht achter de donkere wolken schijnt een klein zonnetje die maar niet kan komen,
ik ben samen met de stilte de enigste die hier buiten in de donker rond loopt,
geen mens ook geen dier dat je ziet rond lopen,
je word er bang van,
er is niemand waarmee je kan praten en de stilte is het engst,
geen vogels die je hoort fleuten en geen kinderen die spelen in de tuin, geen vrienden die gezellige buiten aan het praten zijn,
gelukkig is dat niet zo want als het zo was zou ik nooit gelukkig kunnen zijn en zal ik sterven met de eenzaamheid.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: isabelle camilla | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 april 2006 | ||
| Thema's: | ||