Als ze tegen je zeggen
Ik hou veel van jou
Hoe moet ik uitleggen
Wat ik hebben wou

Veel materialisme gekregen
Veel materialisme gezien
Maar nooit de liefde gekregen
Die ik eigenlijk verdien

Wat heb ik fout gedaan
Waarom doe ik niet iets goed
Waarom zeggen ze niet gewoon.
Hoe het dan wel moet

Ik kan schrijven en dichten
Kan tekenen oh zo mooi
Waarom nog steeds dat gevoel
Van opgesloten zitten in een kooi

Waarom niet de vrijheid
Om te doen wat ik wil
En als iets fouts word gedaan
Hoor ik gelijk weer een gil

Ik hoef het niet eens gedaan te hebben
Ik heb het niet eens aangeraakt
Toch krijg ik als eerst de schuld
Dat iets is kapot gemaakt

Waarom dit bij mij gebeurt
Ik zou het niet weten
Wanneer krijg ik een antwoord
Zodat ik dit kan vergeten?

Het is een grote puinhoop
Is het niet altijd geweest
Waar is die tijd gebleven
Dat ik voor niks heb gevreesd

Toen ik nog klein was
En speelde oh zo fijn
Kan het niet gewoon weer
Zoals toen zijn?

Weer de liefde voelen
Die ik waard ben
Weer mijn leven kennen
Die ik altijd ken

Waarom deze pijn
Waarom dit verdriet
Waarom zou ik dit accepteren
Ik verdien dit niet

Tenminste ik denk dat ik beter verdien
Zo slecht ben ik niet
Oké ik ben geen heilige
Die niks fouts ziet

Ik ben geen klein engeltje
Die altijd lief en braaf is
Maar niemand is dat
Als ik me niet vergis

Waarom moet ik dit doorstaan
Waarom moet ik zo vaak huilen
Waarom kan ik niet ergens heengaan
Waar ik me niet telkens hoef te verschuilen

Ik verschuil me achter een ander persoon
Iemand die ik eigenlijk niet echt ben
Er zijn maar een paar mensen
Bij wie ik mezelf ben

Ik wil ook wel is de liefde voelen
Niemand die zegt dat je iets fout doet
Dat ook die niet begrijpende personen
Zeggen ‘Dat doe je goed’