tot het einde
Zwerf, leef met de wind
open je ogen en zie
het wonderbaarlijke schoon
van moeder aarde
in stenen verworven
liefde raap ik stilletjes
omdat jij het steeds
voor mij bewaarde
zwerf, leef onder de wolken
wandel niet voorbij zonder
wees gelijk aan de stilte
open je hart en voel
gouden reepjes zonlicht
pak de warmte
de toekomst draait door
alleen zo bereik je doel
zwerf, en ruik het leven
proef je leven in de natuur
open je oren en hoor vogels
zwerf mens tussen je dromen
hoor de waterval, donderend
geweld onder je door
alleen zo zal je er komen
zwerf …… tot de horizon
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Maandag, april 24, 2006 11:43 |
| Heel mooi gedaan! Liefs, |
|
| hiljaa: | Maandag, april 24, 2006 10:19 |
| zal wat meer in de natuur moeten vertroeven denk ik! knufliefs--hiljaa-- |
|
| fran92: | Maandag, april 24, 2006 09:22 |
| wauw prachitge woorden.. liefs fran92 |
|
| sunset: | Maandag, april 24, 2006 09:22 |
| Heerlijk mooi deze. Heel graag ge- en herlezen. Liefs, sunset |
|
| Artifex: | Maandag, april 24, 2006 07:35 |
| Wat een mooie! Liefs, Artifex. |
|
| Reiger: | Maandag, april 24, 2006 07:27 |
| En ook deze is supermooi!!!! Mooi positief.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 april 2006 | ||
| Thema's: | ||