Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
weg...
weg..
Waarom werd je uit mijn hart gerukt?
Uit mijn hart,uit mijn leven,uit mijn ziel..
Is het nu allemaal gelukt?
Is dit nou echt wat je wil?
Waarom doe je me dit aan?
Hoe moet ik verder leven?
Zo alleen..
Was nou nog eventjes gebleven..
Gebleven voor mij..
Ik kan het allemaal niet meer aan..
Ik weet nog goed dat je tegen me zei:
Ik laat je nooit alleen,ik zal altijd achter je staan..
Je bent nu wel weg..
Maar ik weet dat je leeft..
Leeft,alleen daar boven..
En ik weet dat je veel om me geeft..
Reacties op dit gedicht
ZonnigZonnetje vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
lachebekje1988
:
Maandag, april 24, 2006 11:28
Heel erg mooi verwoord.
Liefs en sterkte.
Over dit gedicht
Auteur:
ZonnigZonnetje
Gecontroleerd door:
Anastacia
Gepubliceerd op:
24 april 2006
Thema's:
[Eenzaamheid]
[Eenzaamheid]
[Dood]