Het onwennende proces, die gaande is, in een individu.
Door degenen die je dierbaar zijn, staan je wel bij.
Met zijn tentakels zo dodelijk,misschien uit zelfprojectie, onmacht ,misschien jaloezie,of liefde.
Maar steeds goed bedoeld.Zo wordt het gezegd.
Wat zich indringt in een individuele persoonlijkheid.
Gevormd, uit genen bepaald.
Er rest zich altijd nog een keuze wat je er mee doet.
We hebben van alles te leren in een leven ongevraagd.
Vol met macht. En puzzelstukjes,
die te maken zijn onder een tijdsdruk,door onszelf opgelegd.Die je moet puzzellen met een zandloper,of
een deadline,wat de maatschappelijke waanzin reflecteerd.
Beinvloedbaar in ons doen en laten. Virussen in ons gedrag.
Die we nodig moeten verwijderen.
En onnodig zijn in ons innerlijk bestand.
Met een bewustzijn waarmee we leven.
Gegeven door generaties, en genen vol erfelijk materiaal,waar we niet om hebben gevraagd.
Niet om gesmeekt, nee het geloof lijkt me een concept
door velen aanbeden,heerlijk om in te geloven.
een waarheid die je moet accepteren.
een troost een strohalm,een houvast aan wat?
mooi als het zo is,wie weet zal het zo zijn.
Een hogere macht,een hoger ik bewustzijn.
Heiden die ik ben,afvallige,brandend in de hel.
Het leven,door de sterveling haast niet begrepen.
Een mensenleven als slaaf.
Met een last van de blanke schaamte.Die mensen hebben geexploiteerd, puur uit macht.
En waar we onze corrupte rijkdom vandaan hebben
gehaald.Uit macht geboren, en in hun ego voldaan.
Nu zijn we zelf de slaaf.
Nu zijn we het slachtoffer,afhankelijk van de economie.
Vol regels ,en corruptie.
Waar de burger voor betaald.
Waar de scheiding is geboren.
Tussen arm en rijk.
En het zaad zich verspreid.
En ellende en frustratie zal groeien.
Door niemand bemind.
Door herinneringen getekend.
Zelfs in ieders gen.
Revolutie,nu een utopie.
Laat ons samen zijn, in een maatschappij,vol met verschillende culturen.We zijn toch allen mens met
achtergronden, en religies.Steeds levend zonder respect voor elkaar.Leven met een masker op die iedereen voor zich houdt.En die iedereen wil zien, uit wanhoop, laat het zakken.maar in stand gehouden door rare visies.
Zonder masker lijkt alles weerloos,lijkt alles stuurloos.
Maar het zal brengen, zelfinzicht.En je dierbare vrienden kunt verliezen. Met oude beelden en foto's zoals je was. En gekoesterd wordt,uit een vreemde rare werkelijkheid die ooit was. Waar macht en angst regeerde. En de verandering gebeurt nog steeds in jezelf. Aangemoedigd door mensen vanuit de zijlijn. uit innerlijke motivatie.of liefde voor het individu.Uiteindelijk zien we de naakte waarheid. Mooi of lelijk, de tijd zal het leren. We hebben allen onze manieren.Waar anderen om lachen of negeren,zo eenzaam zo vol obstakels,voelend de pijn.Met naalden die prikken.
En herinneringen die gevoelig zijn. Waarom hunkeren we naar vriendschappen. Die pijn kunnen opleveren geluk of verlies. De mens kan toch niet samenleven. Dat is in de geschiedenis gebleken.Uitzondering nagelaten. In een wereld vol met haat of liefde,de Kataren de tempeliers waarin vrijheid schuilde door de machthebbers onderdrukt.
de da va vici code door velen gelezen misschien toegankelijker voor de lezer.
die bloederige gaten voorspelt,reeds gebleken in ons romaans denken.Met de romeinen die de boel hebben verdraaid,zoekend naar een waarheid buiten onszelf.
We zijn allen mens,een individu.
Een bewustzijn op zich, laat geen oorlog komen.
Hopen dat de wapens niet spreken.
Wetend dat de arrogantie van de macht zal wreken.
Macht is onmacht en, en creeert vreemde valkuilen,
door zichzelf gegraven.
Veroordeeld vanuit gemuteerde gevoelens.
Vol met stellingen gebaard uit wanhoop
Ze gunnen je de vrijheid niet.
Die je uitstraalt.
Die je uiteindelijk wil.
Zij die het zelf niet durven.
Uit onwetendheid of onmacht.
Staan aan de kade te schreeuwen.
vol met lekken en beschadigde duinen.
Die ze zelf moeten maskeren,of markeren.
Laat staan verstevigen.
Waar politieke stellingen,
staan als pilaren,zo ziet het er naar uit.
Al eeuwen overeind.
Die je weg blokkeren. Obstakels of mirakels in menselijk contact.Die moeilijk te omzeilen zijn, maar
maar staan als een zuil.en door zure regen afsluiten.Maar je steeds wijzen naar bedrog,
of vruchtbaar contact.
Een kansspel wat ik niet kan winnen.
door geld gebrek, of moed.
De spelregels die ik niet ken.
Moet het voldoen aan de eisen?
eisend zijn tol.
In een leven als een poppenkast.
vermaak in een menselijke hel.
met een doodswens in mijn achterhoofd,
en geluk in het spel.
Wat niet voor iedereen gegeven is.
En liefde onbereikbaar.
En menselijk contact maar tijdelijk.
door een bewustzijn die gevormd is.
Wetend hoe dat te veranderen is,
op een eenzame weg,kilometers ontelbaar.
Met paddestoelen die het aangeven.
Al lopend met een innerlijk kompas,met je eigen gevoel.
Met niemand om je heen, door god en iedereen verlaten
Dwaal ik maar door,er is geen keuze.
Er is een mogelijkheid, er zijn zijwegen.
waar je jezelf kunt zijn.
Zichtbaar maar onvertrouwd,met angst gepaard.
Ga ik het aan, al wordt ik voor gek verklaard.
Waarom maken we het zo moeilijk.
in een leven waar niemand om heeft gevraagd.
We kunnen niet zonder de ander.
We kunnen het niet alleen.
Respect voor ieders gedachtengoed.
En respect voor de mens,
brengt ons nog steeds niet tot elkander

J.S.2006