waar ik tegen vecht
Donkere straten, niet verlicht.
Zomaar verlaten, als een eindeloos gedicht.
Duizende huizen, waar niemand woont.
Honderden kruizen, die de dood hebben gekroond.
Levenlose wegen, leiden tot somberheid.
Wat doe je er tegen, in deze treurige eeuwigheid.
Geen gelach, van mensen die er toch nog zijn.
Enkel tranen, van verdriet en pijn.
Sombere dagen, zijn alles wat ik zie.
Verwelkte bloemen, rijken tot mijn knie.
Laat dit een droom zijn, en niet echt.
Want dit is, waar ik tegen vecht.
Reacties op dit gedicht
| RiotGirl888: | Donderdag, april 27, 2006 20:37 |
| Prachtig geschreven! Sterkte.. x | |
| melissa b: | Woensdag, april 26, 2006 15:52 |
| heel erg mooi echt waar!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Fantasy |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2006 | ||
| Thema's: | ||