Kijken in de duisternis
Denken dat er geen uitweg is
Waarom voel ik me helemaal alleen
Met zoveel vrienden om me heen
Je mag niet opgeven, dat wordt gezegd
Alleen klinkt het voor mij niet oprecht.
Loze woorden in een lange strijd
Die zal eindigen, heel ongelijk
Ik wil geen meelij, ik wil geen pijn
Gewoon heel effe gelukkig zijn
Maar helaas, dat wordt me niet gegund
Zo’n dingen zaait men maar heel dun

Ach, geluk dat moet je zelf maken
Richt je zelf op dat baken
Waarvan jij denkt dat het de weg zal wijzen
Laat je door niets van je pad afwijken
Misschien eindigt de strijd ongelijk
Maar je hebt je doel wel bereikt
Gelukkig zijn, zoveel je kan
Vechten blijft je laatste drang
Wat je hebt gehad, dat is van jou
Gelukkig zijn met van wie je houdt
Dat neemt niemand af
Ook al ben je er niet meer
De persoon die je was
Zie we in ons hart steeds weer.