Eén en toch twee.
Ik had al zovelen malen
jouw glimlach gezien; smalend
om wie ik was; niet wetend
dat jij 'tzelfde dacht
en dat wij éénzelfde waren
samen gesmolten door verdriet,
te vaak had ik al gelezen; de tranen
die jouw ogen sierden; verbitterd
noemde jij jezelf, doch ik wist
dat hoop nog in jou leefde
Verscholen achter 't duister
waar 't maanlicht niet bijkwam
en jij geen poging deed tot
noch ooit zou doen, het toe te laten
omdat het kussen te lang geleden,
het liefhebben te afstandelijk bleek,
om jou nog te bekoren; na dagen
en weken van stiltes
Hoor ik je weglopen; angstig
om mijn woord te aanhoren, wetend
dat ik gelijk had..
Dit is ons afscheid; het ga je goed.
-dat hoop je eens weer bekoren mag-
~duo door: Paul de Bruyn en senta~
Reacties op dit gedicht
| Paul de Bruyn: | Dinsdag, mei 30, 2006 13:42 |
En ik las terug en wil ook jou nogmaals bedanken voor deze samenwerking - al is het al een maand geleden; zoals je ziet, ik lees en lees, en vind woorden terug van toen ... Liefs, |
|
| Marjolein.: | Vrijdag, april 28, 2006 07:38 |
Twee van mijn favorieten. En dr is een schitterend gedicht van gemaakt. Wauw. Voor beiden een knuf, |
|
| Riann: | Donderdag, april 27, 2006 17:01 |
| heel mooi..knuff | |
| senta: | Donderdag, april 27, 2006 16:48 |
| met dank aan Paul voor het idee van een duo dicht en zijn (natuurlijk) geweldige zinnen. liefs, |
|
| nippy: | Donderdag, april 27, 2006 16:48 |
| heel erg mooi... | |
| Melanie de K.: | Donderdag, april 27, 2006 16:48 |
| heel leuk gedaan! wel trieste inhoud! maar jullie zijn een superduo!! liefs Melanie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: senta | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 27 april 2006 | ||
| Thema's: | ||