onvoorstelbare leegte
machteloos
gevuld met zelfhaat
maar toch zo leeg…
in een oogopslag
alles kwijt…
mijn hart bloedt pijn
mijn gedachten schreeuwen om hulp
mijn gevoelens vernietigen me
mijn leven is een puinhoop…
de zon kan'k nu echt niet meer zien schijnen
aan bloemetjes en bijtjes heb'k geen boodschap meer
'k ben leeg, kapot koud
't is genoeg geweest,
't mag nu wel stoppen…
-x-
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: insomnia | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 november 2001 | ||
| Thema's: | ||