Elke dag word ik wakker.
Niet wetende waarom ik op zou staan.
Waarom ik nog mijn best zou doen.
Alles gaat fout, en het maakt me niets meer uit.
Het enige wat ik wil is dat jij thuis komt.
Dat je verteld dat het een grote fout was.
Jij was hier elke dag.
Jij hoorde bij mij.
Nu ben je hier niet meer en het maakt me ziek.
Ik weet niet meer wat ik moet doen.
In gedachte zie ik je lachen.
Ik hoor je weer vertellen hoe het was op je werk.
Ik zie de foto's voor me die op je kamer hingen, foto's van ons samen. Foto's van toen.
Ik kom nu op de kamer, maar het is zo leeg.
Het huis is leeg, net zo leeg als het leven dat ik nu leid.
Alleen de schrammen, brandplekken de sneeen en de pijn.
Ik weet dat jij er was, Maar het is voorbij.
Misschien zullen de lidtekens wegtrekken.
Net zoals jij wegging.
Maar de herinneringen nooit vervagen, het is alles wat ik nog heb.
~~~Memories Sharp As Diggers~~~