Heelmeester
Heelmeester
Tijd die doorgaans wonden heelt
snijdt nu mijn lijf aan gort
denk ik aan haar ronde billen
het gemis dat alsmaar stiller wordt
De wijzers slaan mijn lichaam blauw
bij elke tel en ieder uur
kon ik nog maar even naast haar liggen
in de diepte van de avond duur
De klepel slaat een nieuwe slag
mijn rug zo naakt als zondebok
oude littekens verraden rap
de onverbiddelijk tikkende klok
12 uur, de koekoek klapt haar vleugel stuk
tot mijn huid uit eenzaamhuid bebloed
de tellen niet meer dragen kan
het zwijgen nu - doorbroken moet
Dus ik schreeuw tot u, o luisteraar
de tijd is vriend - noch van helend aard
vraag u daarom ernstig af
zijn de slagen de wonden u wel waard?
F.
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Vrijdag, april 28, 2006 10:31 |
| Prachtig verwoord! Liefs en fijne dag verder. |
|
| sunset: | Vrijdag, april 28, 2006 09:30 |
| Daar wil je toch niet echt een antwoord op. Of? Tuurlijk wel. want liefde is het kostbaarste wat er is en dient, soms, heel duur betaald. Prachtige verwoording door mij graag gelezen. Liefs en toch een fijne vrijdag, sunset |
|
| L.Bert: | Vrijdag, april 28, 2006 08:27 |
| Dit is waarlijk poëzie! | |
| L!@: | Vrijdag, april 28, 2006 08:18 |
| heftig,,,, | |
Over dit gedicht
| Auteur: Kuijlemans F. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2006 | ||
| Thema's: | ||