Vulkaan
Een vulkaan
is mijn hart
gesloten door pijn
Een vuurbal
is mijn ziel
die er altijd zal zijn
Een uitbarsting
zal volgen
Ik moet er nu uit
Geloven jullie mij
als ik de alarmklokken luid?
Jongens en meisjes
ik barst uit mijn voegen
Tegen die kracht
valt niet meer te zwoegen
Boos en bars
borrelend en spuwend
De grote woede
van binnenuit duwend
Meisjes en jongens
wat zijn de gevolgen
wanneer jullie
onder mijn vuurzee worden bedolven?
Reacties op dit gedicht
| wolkie: | Vrijdag, april 28, 2006 18:08 |
| Mooi geschreven | |
| lachebekje1988: | Vrijdag, april 28, 2006 13:30 |
| Mooi verwoord! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: TransSilvania | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2006 | ||
| Thema's: | ||