Niet gekend
Niet gekend
Mensen mogen niet dicht bij me komen,
dan sla ik op de vlucht,
dan zit ik hoog in de bomen,
ik zit en zucht.
Vluchten is niet wat ik wil,
ik verlang naar mensen die me echt willen kennen,
toch sla ik telkens een gil,
ik kan niets anders dan heel hard weg te rennen.
Al kon ik het maar 1 keer vertellen,
vertellen wat er in mij leeft,
zeggen wie ik echt ben,
maar 1 keertje
tegen iemand die
voor 1 keer
de tijd, het geduld en de oprechte vragen heeft!
Mensen mogen niet dicht bij me komen,
dan sla ik op de vlucht,
dan zit ik hoog in de bomen,
ik zit en zucht.
Vluchten is niet wat ik wil,
ik verlang naar mensen die me echt willen kennen,
toch sla ik telkens een gil,
ik kan niets anders dan heel hard weg te rennen.
Al kon ik het maar 1 keer vertellen,
vertellen wat er in mij leeft,
zeggen wie ik echt ben,
maar 1 keertje
tegen iemand die
voor 1 keer
de tijd, het geduld en de oprechte vragen heeft!
Reacties op dit gedicht
| Not so though: | Vrijdag, april 28, 2006 16:26 |
| Er zijn wel mensen die naar je willen luisteren. Je moet alleen de durf hebben om het te vertellen en de aandacht voor jezelf op te eisen.... sterkte! Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lullaby | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 28 april 2006 | ||
| Thema's: | ||