Hartezeer
Al die pijn, al die emoties
zo diep van binnen
maar niets kan me helpen
een antwoord te vinden.
Diepgeworteld,
uitgezaaid vanuit mijn hart,
zitten tal van herinneringen
over verbroken liefde en zielesmart.
Je hebt me bedrogen,
jouw liefde was een grap.
Dat je zo hebt kunnen liegen
vind ik echt bijzonder knap.
Je zei, ik was de enige,
je hield van me met hart en ziel.
Hoe kon ik je geloven,
ik voel me echt een schlemiel.
Nu is mijn hart gebroken
en sluit ik mezelf weer af.
Ik weet dat het niet goed is,
misschien zelfs dom of laf.
Maar telkens weer opnieuw,
als ik van iemand durf te houden,
komt de waarheid boven,
mensen zijn niet te vertrouwen.
Gebroken hart of eenzaam,
dat is mijn innerlijke strijd.
Waarom? Waarom? Waarom,
vertelde je niet gewoon de waarheid?