Typisch ik
Drukte in mijn hoofd kan er niet mee omgaan
Vraag me af waarom ik moet bestaan
Dan weer lief en dan boos
Doe mensen pijn ben dan weer eens een echte doos
Krijg dan pijnlijke woorden terug
Dan duurt het maar even en dan heel vlug
Zit ik weer in mijn eigen wereld wat mooi is en fijn
Daar voel ik niet de pijn
Trek mensen aan en duw ze weg
Word tijd dat ik me erbij neerleg
Mensen die dichtbij komen kunnen je pijn doen
Maar de mensen nu zijn niet zoals toen
Sommige willen van je houden en hebben je lief
Als je die wegduwt ben je zelf je eigen liefdesdief
Vraag me af waarom ik moet bestaan
Dan weer lief en dan boos
Doe mensen pijn ben dan weer eens een echte doos
Krijg dan pijnlijke woorden terug
Dan duurt het maar even en dan heel vlug
Zit ik weer in mijn eigen wereld wat mooi is en fijn
Daar voel ik niet de pijn
Trek mensen aan en duw ze weg
Word tijd dat ik me erbij neerleg
Mensen die dichtbij komen kunnen je pijn doen
Maar de mensen nu zijn niet zoals toen
Sommige willen van je houden en hebben je lief
Als je die wegduwt ben je zelf je eigen liefdesdief
Reacties op dit gedicht
| LaLoes: | Zaterdag, april 29, 2006 18:25 |
| Goed beschreven (zie dik) het is moeilijk om alles aan te kunnen ik weet het, maar je gaaat er wel leren mee om te gaan Kusie |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, april 29, 2006 16:29 |
| heel goed beschreven met sterke inhoud groetjes Dirk |
|
| J-o-Y-c-E: | Zaterdag, april 29, 2006 15:22 |
| MOoi geschreven meis... Hvj!!(K) Ben er voor je hea(L) Kusj Je Zusje! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roxanne van Dam | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 29 april 2006 | ||
| Thema's: | ||