als toen (5 november 2003)

de mensen in dit leven kennen mij niet goed

ze weten niet wat ik met dit aanmoet

evenmin kan ik dit zelf verklaren

of rustiger worden, iets bedaren

maar wat ik wel kan uitleggen,

is dat ik me nooit meer zo wil voelen

als toen.

Ik weet dat ik sterk genoeg ben

om alles te overwinnen

ik weet de nodige info om

opnieuw te kunnen beginnen

maar nooit wil ik zo leven

als toen.

mijn littekens zitten voor altijd verborgen

onder mijn mouwen branden ze nog

al zou ik af en toe nog terugvallen op het verwonden

ik zal nooit meer zo denken

als toen.

Geschreven door

Rais

Reacties op dit gedicht

Rais vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Just-Pi:	Zaterdag, april 29, 2006 23:27
Heel goed.. dat je het verwonden uit je leven hebt gezet! Ik vind dat heeeel knap! Liefs Just-Pi

Aurinko Rauha:	Zaterdag, april 29, 2006 22:55
ontzettend goed van je dat je er bovenop bent gekomen. ik heb respect voor je en sterke bewondering. liefs, aurinko rauha

Over dit gedicht

Auteur: Rais
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 29 april 2006
Thema's: [IK] [Verandering]