Het spijt me dat ik besta (1)
Lang zijn mijn dagen
mijn leven leeg gerooft
duizenden vragen
vermoeien mijn hoofd
Ik wil lopen naar het geluk
dat ik niet vind
Het land is m;n thuis niet
maar een grote tranenzee
m;n leven is m;n leven niet
hoe kan ik ooit geluk zijn
als ik mezelf niet ken?
het spijt me dat ik zo loop te zeuren
ik moet mijn eigen leven eens in kleuren
ben mijn potloden vergeten
maar als ik dit had geweten..
mijn leven leeg gerooft
duizenden vragen
vermoeien mijn hoofd
Ik wil lopen naar het geluk
dat ik niet vind
Het land is m;n thuis niet
maar een grote tranenzee
m;n leven is m;n leven niet
hoe kan ik ooit geluk zijn
als ik mezelf niet ken?
het spijt me dat ik zo loop te zeuren
ik moet mijn eigen leven eens in kleuren
ben mijn potloden vergeten
maar als ik dit had geweten..
Reacties op dit gedicht
| QueenBee: | Maandag, mei 01, 2006 08:24 |
| Wauw mooi gedicht.. !! Probeer de positieve kanten van het leven wel te zien.. it''ll be turn out fine.. Dankjewel voor je lieve reactie :) Liefss |
|
| no_identity: | Zondag, april 30, 2006 23:01 |
| Dit is gwn prachtig!!!! och, denk maar ik zal er altijd zijn om je een potlood te lenen. Met alle kleuren van de regenboog als je dat wenst! :D |
|
| Hammad: | Zondag, april 30, 2006 22:05 |
| Kom op, probeer de positieve kanten van het leven te zien. Het komt allemaal heus wel goed. Veel sterkte gewenst, Hammad |
|
Over dit gedicht
| Auteur: LaLoes | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 30 april 2006 | ||
| Thema's: | ||