opgekropt
opgekropt
zo zit het hier vanbinnen
opgekropt
vol met boosheid en woede
opgekropt
ik mag het niet loslaten
opgekropt
eeuwig moet ik vriendelijk zijn
opgekropt
ik zou oneindig willen vloeken
opgekropt
ik zou wille schoppen en slaan
opgekropt
ik zou willen huilen
opgekropt
maar ik mag het niet lossen
opgekropt
want dan ben ik de toffe en de lieve niet meer
opgekropt
en dan schaadt ik de mensen hun beeld van me
opgekropt
ik moet van dit gevoel af geraken
zo zit het hier vanbinnen
opgekropt
vol met boosheid en woede
opgekropt
ik mag het niet loslaten
opgekropt
eeuwig moet ik vriendelijk zijn
opgekropt
ik zou oneindig willen vloeken
opgekropt
ik zou wille schoppen en slaan
opgekropt
ik zou willen huilen
opgekropt
maar ik mag het niet lossen
opgekropt
want dan ben ik de toffe en de lieve niet meer
opgekropt
en dan schaadt ik de mensen hun beeld van me
opgekropt
ik moet van dit gevoel af geraken
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Woensdag, november 28, 2001 18:23 |
| Mensen die écht om je geven lieverd.. die kijken niet naar je "tofheid" en "liefheid".. die kijken naar het HELE plaatje, het HELE Dotje in dit geval.. en die is alle moeite waard om onvoorwaardelijke vriendschap te mogen ontvangen.. dus wil je van dat gevoel af... wees gewoon HELEMAAL jezelf.. hou je niet in... en zij die bij je blijven staan (waar ik er een van ben) die zijn JOU dan tenminste waard... denk niet dat je hen niet waard bent als je je pijn en tranen toont.. dat is moedig om dat te | |
Over dit gedicht
| Auteur: dotje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 28 november 2001 | ||
| Thema's: | ||