Als ik moet huilen,
komen er tranen.
Niet teveel,
nee dat lukt me niet.
Ik verstijf van binnen,
word benauwt,
en word bang.
Geen idee hoe het komt,
hoe het over gaat,
en hoelang het nog duurt.
Weet wel dat het niet leuk is,
dat ik alles maar binnen moet houden.
Het er nooit uit kan komen,
of zal komen.
Het zal alleen maar meer worden,
en tenslotte kan ik het niet meer aan.
Nu..
Nu is het nog net aan..
Maar echt,
meer moet het niet worden.
Ik wil niet leven in pijn,
en verdriet.
Niet van mij,
zeker niet van anderen...
[ Maandag 1 mei 2006 ]