Strelen, vallen, buigen.
Deze eenzaam koude bergen
staan alleen voor mij
wachtend tot mijn warmte
streelt
Gloed der zonsondergang
vergulde golven deinen
rustig tot de avond
valt
Blik gevangen, hand in hand
gebroken loop ik door
pas na het einde zal ik
buigen
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Dinsdag, mei 02, 2006 16:04 |
| Mooi verwoord! Liefs, |
|
| wolkie: | Dinsdag, mei 02, 2006 13:28 |
| Prachtig mooi geschreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: Amyst Nuka | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||