Orkest
Laten we mekaar een symfonie zoenen
stuur je strijkers naar mijn buik
ik zal je hoofd wat paukenslagen,
en trompetter dan, maar niet te luid.
Als jij dan celloot tot in mijn billen,
laat ik met mijn fagot je borstjes trillen.
Speel met hart en speel met vuur,
zo staat het in de partituur.
Laten we mekaar een symfonie zoenen
maar adagio beginnen.
Reacties op dit gedicht
| marre mie: | Woensdag, mei 03, 2006 01:52 |
| prachtigmooi! heel liefdevol... x mie |
|
| Innerchild: | Dinsdag, mei 02, 2006 09:06 |
| Heerlijk gedichtje ! Liefs, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: chabrak | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 02 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||