De aarde
Hier lig ik
languit
vastgeklampt aan de aarde
Hier lig ik
uitgestrekt,
handen en voeten
graven
een hartstochtelijke weg
naar het binnenste
van mijn bestaan
Hier lig ik
hopend op een wonder:
dat jij naast me ligt
Samen graven
we ons een weg
en verscholen
in de duisternis,
samen veilig
voor het licht,
samen en toch alleen:
als één
tussen hemel en vuur
languit
vastgeklampt aan de aarde
Hier lig ik
uitgestrekt,
handen en voeten
graven
een hartstochtelijke weg
naar het binnenste
van mijn bestaan
Hier lig ik
hopend op een wonder:
dat jij naast me ligt
Samen graven
we ons een weg
en verscholen
in de duisternis,
samen veilig
voor het licht,
samen en toch alleen:
als één
tussen hemel en vuur
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Dinsdag, mei 02, 2006 16:18 |
| Mooi verwoord! Liefs, |
|
| hiljaa: | Dinsdag, mei 02, 2006 15:07 |
| dat moet dan eva zijn ! hihihi! mooi neergezet! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, mei 02, 2006 13:11 |
| mooi beschreven | |
| Innerchild: | Dinsdag, mei 02, 2006 12:36 |
| Mooi gedicht ... vooral de twee eerste strofen vind ik schitterend ! Liefs, Inner |
|
