Hoe vaak zeiden ze het niet
Dat ik de verstandigste was van ons twee
En dan zag helemaal niet het
Maar ze kwetsten jou daarmee
Hoe vaak is het niet gezegd
Dan was ik even in mijn sas
Dat ik de oudste van ons leek
Terwijl jij het werkelijk was
Maar jij was ontspoord
En zag dat zelf niet
Met al je drugs, leugens en gejat
Deed je ons zoveel verdriet
Ik probeerde je te helpen
Ondanks mijn eigen diepe pijn
Toen iedereen jou liet vallen
Probeerde ik er nog voor je te zijn
Gaf je bewijzen en oplossingen
Maar je wilde het niet zien toen
Schoof me opzij en teleurstelde me weer
Want je bleef je eigen dingen doen
Vele moeilijke jaren beleefd
Je deed ons alleen maar veel verdriet
Maar ergens weet ik heel goed
Ook jij wilde dit niet
*Ivo, je deed ons verschrikkelijk veel pijn en hebt ons ontzettend teleurgesteld, maar ergens heb ik al die 7 jaar geweten dat jij het niet was, die tegen ons loog, ons bedroog en onze spullen jatte, zo ben jij niet... Maar waarom heb je het zover laten komen dat drugs jou en je leven (en dat van ons) beheerste... *