Zovaak heb ik aan zelfmoord gedacht
maar altijd voelde ik van binnen de kracht
om door te gaan met leven
ik probeerde zoveel mogelijk te geven
ik moest naar jou hulp streven
mijn problemen waren jou zaken
ik liet de liefde niks kapot maken
als dat zou gebeuren zou dat me echt raken
ik schreeuw het van de daken
want ik weet dat als het zou gebeuren
dan zou mijn leven zeker zwart kleuren
naar dat moment heb ik ook gestreefd
en als dat was gebeurd had ik nu niet meer geleefd
jij was een tijd alles voor mij
ik probeerde lief voor je te zijn
maar ondanks alle pijn
voelde ik me bij jou fijn
ik was nog heel klein
maar nu mijn leven had heeft zin
jij was altijd mijn vriendin
ik liet jou teksten verhalen zien
want jij was de enige die dat verdient
want ik weet dat jij misschien
mij verder kon praten
ik kon mijn problemen bij jou laten
niemand had het in de gaten
dat wij daar alleen zaten
maar niemand had iets verkeerds gedaan
ik zei mijn moeder ging eraan
ik voelde dat zei voor mij niet meer kon bestaan
want in dit leven deze waan
kon ik niet verder gaan
op school ook in mijn huis
nergens was ik echt thuis
steeds wou ik overal weg
het klinkt wel raar als ik nu zeg
ik kon niet meer met vrienden overweg
zei wisten niet wat ik had
ze dachten dat ze mij hadden gevat
ik was ze een tijdje zat
maar nu zijn we weer maties en we staan weer op hetzelfde pad
ik voelde me genat
als ik ging chillen in de stad
steeds kwam ik iemand tegen
en moest ik vluchten overwegen
dan werd de zon opeens weer regen
maar misschien is dat een zegen
een uitweg van mijn depressiviteit
mensen kennen mij juist van mijn blijheid
maar mijn leven is een strijd
die iedereen vermijdt
niemand die begrijpt
hoe mijn hart vanbinnen klopt
misschien dat hij spoedig stopt …
wat heeft het leven nog voor zin
niemand geloofd er nog echt in
alles waar ik van hield is weg
echt waar geloof gewoon wat ik zeg
ze zeggen ik heb pech
maar ik doe toch echt niks slecht
mijn pad was altijd recht alleen een paar keren
maar dat was niet echt om te bezeren
alle mensen samen zweren
dat is wat ik denk als ik kijk
voordat ik bezwijk

refrein:
ik heb je nodig
liefde is misschien wel overbodig
ik weet niet wie je bent
jij hebt mij vroeger verwent
ik heb jou eigenlijk nooit gekend
ik ben nu bij mijn ouders weggerend
in mijn hoofd altijd dat gedicht
ik hou voor altijd jou gezicht
in mijn hoofd opgeslagen
en als iemand het zal wagen
dat prachtige gezicht uit te vagen
dan zou ik huilen
weg rennen van de aarde
want echt mag ik moeder zeggen?
jou liefde heeft zijn waarde
…vaarwel man…

couplet
Ik heb je gemist
jij voelt je door mij gedist
uit mijn hoofd gewist
alleen maar door zon list
je bent verwijderd uit mijn hoofd
maar in mijn hart blijf jij altijd bestaan
ik denk aan jou en zie nog vaag jou naam
opeens zag ik een meisje in de regen uit het raam
ik dacht dat ik wist wie ik daar zag staan
een gewoon meisje in de regen
ze leek wel…jij was het…!



refrein:
ik heb je nodig
liefde is overbodig
ik weet niet wie je bent
jij hebt mij vroeger verwent
ik heb jou eigenlijk nooit gekend
ik ben nu bij mijn ouders weggerend
in mijn hoofd altijd dat gedicht
ik hou voor altijd jou gezicht
in mijn hoofd opgeslagen
en als iemand het zal wagen
dat prachtige gezicht uit te vagen
dan zou ik huilen
huilen van verdriet
tot de wereld overstroomde
want stoppen kan ik niet
ik zou..
weg rennen van de aarde
want echt mag ik moeder zeggen?
jou liefde heeft zijn waarde
…vaarwel…

Ik weet dat je bestaat
ik had je herkent op straat
van alle liefde en de haat
volg ik echt jou raad
ik vergeet nooit meer wat jij zei
wees voorzichtig wacht op mij
ik had je nog nooit gezien
maar ik wist wel wie jij was
lange haar onder de capuchon van jou jas
mooie ogen mooie mond
ik heb altijd beweerd dat jij echt bestond
en nu weet ik het zeker
jij bent de moeder die ik miss
ik weet nu dat er perfectie is
en dat ik niet meer achter het net vis
voor jou a big kiss
want we gaan weer naar het refrein…

refrein:
ik heb je nodig
liefde is overbodig
ik weet niet wie je bent
jij hebt mij vroeger verwent
ik heb jou eigenlijk nooit gekend
ik ben nu bij mijn ouders weggerend
in mijn hoofd altijd dat gedicht
ik hou voor altijd jou gezicht
in mijn hoofd opgeslagen
en als iemand het zal wagen
dat prachtige gezicht uit te vagen
dan zou ik huilen
weg rennen van de aarde
want echt mag ik moeder zeggen?
jou liefde heeft zijn waarde
…vaarwel…

sorry deze heb ik al heel lang gelede geschreven maar nooit erop gezet dus nu mogen jullie hem allemaal lezen!