Gemiste kracht
Wij hadden beide dat verlangen
een beter leven te mogen leiden.
De wens eeuwig gelukkig te zijn
en niet langer te hoeven strijden.
Maar ik miste wat jij wel had;
de kracht om liefde te verslaan.
Om mooie momenten te negeren
en zonder aarzelen weg te gaan.
Jij ontsnapte uit de zwarte hel,
en stapte een nieuw leven binnen.
Jij had geen spijt of beperkingen
jij kon van de mensheid winnen.
Maar ik begon van de pijn te houden,
ik was gehecht aan het verdriet.
Ik hield van deze hel op aarde,
ik was zwak en kon het niet.
Reacties op dit gedicht
| w/e: | Zaterdag, mei 06, 2006 10:08 |
| erg mooi en herkenbaar... een vriendin van mij heeft ook zelfmoord gepleegt :S | |
| mineke: | Zaterdag, mei 06, 2006 08:39 |
| ben er stil van heel mooi geschreven i sheel pijnlijk geschreven dterkte veel liefs |
|
| appeltje: | Donderdag, mei 04, 2006 15:17 |
| zeer pijnlijk geschreven, in stilte gelezen, liefss appeltje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tears of an angel | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||