Bedorven
Onmacht, woede,
gebroken hart.
Ze mogen het hebben
voor mij part;
het huis,
geërfd door allevier,
bracht enkel strijd,
geroep, getier.
Ze moesten, ze zouden,
ze dreigden, chanteerden.
Ze hadden er recht op,
zoals ze beweerden.
Ze mogen het houden
voor de rest van hun leven,
maar het zal hen niets
dan ongeluk geven,
want een iets dat zo
verkeerd werd verworven
kent geen zegen,
is bedorven.
Reacties op dit gedicht
| inna: | Vrijdag, mei 19, 2006 10:02 |
| heel mooi. door erfenis gaat vaak de familie band stuk... goed beschreve | |
| Reiger: | Donderdag, mei 04, 2006 20:55 |
| Heftig, maar duidelijk beschreven.... | |
| appeltje: | Donderdag, mei 04, 2006 14:20 |
| heel mooi geschreven beschreven en omschreven, liefs |
|
| mums: | Donderdag, mei 04, 2006 13:28 |
| wauw, dit is prachtig. Dit soort zaken, ze gebeuren te vaak.Onvoorstelbaar.Mensen worden ineens beesten. liefs mums |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sirena | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 04 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||