Langzaam achteruit
Ma vroeg aan pa
of de dokter nog was geweest?
hij wist het niet
ze keek hem aan,
streelde zijn bol
ik vroeg het de verpleegster
zij wist het ook niet
de vrouw tegenover hem
knikte van ja
eigenlijk wisten we nog niets
m@rcel: | Vrijdag, mei 05, 2006 12:37 |
een herkenbaar machteloos gevoel hiet prachtig door jou verwoord Rien. veel sterkte en dikke knuff m@rcel |
|
Niniki: | Vrijdag, mei 05, 2006 11:46 |
oh wat herkenbaar en hoe machteloos je je dan voelt. Knuffie Nini |
|
switi lobi: | Vrijdag, mei 05, 2006 09:35 |
Auw.....zou je een dikke knuffel willen geven........ Dikke knufffff liefsliefs, switi lobi |
|
~~~eilahtan~~~: | Vrijdag, mei 05, 2006 09:14 |
weet niet goed wat ik hier op moet zeggen het gevoel van onzekerheid machteloosheid is vreselijk mooi geschreven weer liefs knuf nathie |
|
vlokje: | Vrijdag, mei 05, 2006 07:32 |
Het gevoel van machteloosheid als iemand zó achteruit gaat......ellendig gevoel. liefs sylvia |
|
L!@: | Vrijdag, mei 05, 2006 06:26 |
moeilijke onzekere momenten zijn dat...die toch al vol emoties zaten,,, doekeltje,,, | |
Fata Morgana: | Vrijdag, mei 05, 2006 00:39 |
Ja ik herken die zinloze gesprekken, waarin veel wordt gevraagd en geen antwoord gegeven wordt, knuffel Fata. | |
wilanovichie: | Vrijdag, mei 05, 2006 00:23 |
geen woorden voor, nog nooit zolang over een reactie gedaan want weet neit wat ik moet typen. maakt een hele speciale indruk op me greetz wilanovichie(A) |
|
Auteur: Rien de Heer | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 05 mei 2006 | ||
Thema's: |