~een laatste blik~
Ik was getuige van een sobere begrafenis.
Een klein meisje van rond de 11 stond aan het graf van haar moeder.
Toen de kist in de aarde was gezonken en het handjevol familieleden zich afwende van het graf,bleef het meisje nog even staan.Ik was dat meisje zelf.Ik wierp nog een laatste blik op het graf en ik zei met een traan in mijn stem:Dag mama.
Dat was het laatste wat ik gezegd had tegen het
dierbaarste iemand uit mijn leven.
~Tanja~
Een klein meisje van rond de 11 stond aan het graf van haar moeder.
Toen de kist in de aarde was gezonken en het handjevol familieleden zich afwende van het graf,bleef het meisje nog even staan.Ik was dat meisje zelf.Ik wierp nog een laatste blik op het graf en ik zei met een traan in mijn stem:Dag mama.
Dat was het laatste wat ik gezegd had tegen het
dierbaarste iemand uit mijn leven.
~Tanja~
Reacties op dit gedicht
| Karense: | Dinsdag, juni 20, 2006 16:31 |
| ik krijg er de tranen in mijn ogen van zo herkenbaar met mezelf veel liefs karense |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Tanja | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 november 2001 | ||
| Thema's: | ||