Ze zeggen wel: niemand is perfect.. maar ookal is het uit,
Ik kan maar niks vinden wat niet perfect aan hem is
Hij kroop diep naar binnen, door mijn huid,
Raakte mijn hart, waardoor ik hem nu zo mis..
Hij had grote oren maar die passen bij hem
Grote neus, het hoort gewoon zo, hij is perfect..
Zijn mooie lach, zijn lieve stem
Altijd vrolijk en opgewekt..
Hoe beroerd ik er ook uitzag, hij vond me knap
Ik kon met hem lachen en bij hem schuilen
Dat hij het uitmaakte was een flinke klap
We stonden allebei te huilen...
Maar ik snap nogsteeds niet waarom hij het nou had uitgemaakt
Hij had zelf net zoveel verdriet
Maar alsnog is hij compleet volmaakt
En de reden,,,,, weet ik niet..