Mijn zon
Ik ben eindelijk weer bruin aan het worden.
Mijn huid en mijn humeur hebben de zon gemist.
Ik voel dat de zon weer kracht geeft.
Kracht die ik bijna had op gebruikt.
Ik houw van de zon.
Die mij met haar stralen kan verwarmen.
Zoals niemand anders kan
Zoals nog niemand heeft gekund.
Zonder haar is er geen leven mogelijk.
Zonder haar kent mijn leven geen vreugde.
Zonder haar word mijn huid niet bruin
Zonder haar heb ik geen inspiratie bron.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Ameris | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||