dochter van de stad van vrede
dochter van de stad van vrede
( Leg mij als een zegel aan je hart,
als een zegel aan je hand.
Hooglied 8, 6 )
wat luistert een dag lang, wat sluimert voor later
waar regen al danst met de dauw van het levendig water.
richt je gelaat op mijn deur en het licht werpt haar wegen
in kransen om jou om mijn kleur jou genegen.
noem je mijn namen van verre, geen venster kan sluiten,
mijn tuin zal een keur zijn van geuren en fluiten.
wat schuilt er in jou dat mijn schaamte zich tooit
met jouw naderend aanzicht, nabij zo verlegen verstrooid.
zo hoor ik mijzelf niet tot jij me zal vinden,
kom binnen mijn fluister, het woord zal ons binden.
wend je naar mij want je luwte begint al te branden
als eniger vurige vloed tot ik welf in je handen.
woon in mijn ademtocht, toon mij het huis waar wij opstaan
nog voor de avondwind valt en de schaduwen opgaan.
( Leg mij als een zegel aan je hart,
als een zegel aan je hand.
Hooglied 8, 6 )
wat luistert een dag lang, wat sluimert voor later
waar regen al danst met de dauw van het levendig water.
richt je gelaat op mijn deur en het licht werpt haar wegen
in kransen om jou om mijn kleur jou genegen.
noem je mijn namen van verre, geen venster kan sluiten,
mijn tuin zal een keur zijn van geuren en fluiten.
wat schuilt er in jou dat mijn schaamte zich tooit
met jouw naderend aanzicht, nabij zo verlegen verstrooid.
zo hoor ik mijzelf niet tot jij me zal vinden,
kom binnen mijn fluister, het woord zal ons binden.
wend je naar mij want je luwte begint al te branden
als eniger vurige vloed tot ik welf in je handen.
woon in mijn ademtocht, toon mij het huis waar wij opstaan
nog voor de avondwind valt en de schaduwen opgaan.
Reacties op dit gedicht
| Fari S. : | Zaterdag, januari 06, 2007 14:29 |
| Wat romantisch en hoopvol is dit gedicht van jou Hans. liefs, Fari |
|
| lisa21: | Zondag, september 11, 2005 21:56 |
| lieve hans alweer geen woorden gevonden kan ik met zwijgen ook wat zeggen als het gemeend voelt en zo hoort te zijn dank je wel liefs lisa | |
| sergev2005: | Vrijdag, januari 28, 2005 22:48 |
| Zeer mooi gedicht met zeer sterke alures. Het lijkt of ik meedein op je ademhaling, en inderdaad ergens meewoon op je ademtocht van die wondermooie poëzie. Salvé, Serge |
|
| Nimf: | Dinsdag, maart 05, 2002 12:08 |
| Werkelijk schitterend. hoe kom je erop. ik vind het echt ontzettend mooi en het is met heel veel gevoel beschreven. ik heb er echt van genoten...ik ga hem in mijn favorietenlijst zetten:) liefs Nimf |
|
| chichi: | Donderdag, januari 10, 2002 17:14 |
| Dit is zoiets.. zoiets prachtigs.. ik zal dit nooit vergeten.. later zal ik weer terugkeren om het nog een keer te lezen.. prachtig.. |
|
| Jet van keken: | Vrijdag, december 21, 2001 12:11 |
| Prachtig is dit gedicht. Liefs Jet |
|
| Hans Winter: | Zondag, december 02, 2001 00:00 |
| In het Hooglied zijn de man en de vrouw afwisselend aan het woord. In het stukje waaruit ik citeer, is het de beurt aan de vrouw, die ernaar verlangt dat de man tot haar zal komen. |
|
| nena: | Zaterdag, december 01, 2001 20:06 |
| Liefde is ...kan heel mooi zijn. Brengt in ieder geval het beste in een mens boven. Heel mooi gedicht. |
|
| Sheena: | Vrijdag, november 30, 2001 21:42 |
| wow, in bewondering gelezen, met respect genoten ... Sheena |
|
| michris: | Vrijdag, november 30, 2001 18:20 |
| De liefde in haar onschatbare waarde en onuitblusbare kracht. Dit Hooglied mooi 'uitgelicht' in een pracht van een gedicht. Michris |
|
| Albrecht Paul: | Vrijdag, november 30, 2001 14:01 |
| O o wat romantisch. Maar Hans toch. Dit kan meteen aan het Hooglied worden toegevoegd. Ik zie haar voor jouw deur staan en je spreekt over jouw tuin. Je zegt: kom binnen. Het voorlaatste couplet is wat spaghetti-achtig in zinsbouw. Prachtig is dan weer het laatste couplet, helemaal Hooglied. Op grond van het voorgaande zou ik zeggen, in plaats van 'toon mij': 'toon ik' - of die twee woordjes gewoon weglaten. En ook... de twee laatste zinnen omwisselen. Mijn geliefde 'truuk'! < |
|
| lejaeghere rudi: | Vrijdag, november 30, 2001 12:54 |
| Gewoon prachtig, zal ik zeker nog eens een aantal keren lezen, ik ben zeker dat ik de helft nog gemist heb en ik heb er toch al zoveel van genoten. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Hans Winter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2001 | ||
| Thema's: | ||