ga niet weg
Ik huilde en schreeuwde
Mamma, ga niet weg
“maar pappa blijft thuis” zei zij
Dat was het juist
Ik huilde en schreeuwde
Laat me niet achter
“maar je bent niet alleen” zei zij
Dat was het juist
Maar ik mag het niet vertellen
Ben zo bang voor jou verdriet
Je mag niet weten dat je eigen man
Je zo erg bedriegt
“toe, lieverd, wees nu rustig
Ik ga, ik mis de bus”
Een voordat zijn de deur uit gaat
Krijgt mijn vader nog een kus
Mamma, ga niet weg
“maar pappa blijft thuis” zei zij
Dat was het juist
Ik huilde en schreeuwde
Laat me niet achter
“maar je bent niet alleen” zei zij
Dat was het juist
Maar ik mag het niet vertellen
Ben zo bang voor jou verdriet
Je mag niet weten dat je eigen man
Je zo erg bedriegt
“toe, lieverd, wees nu rustig
Ik ga, ik mis de bus”
Een voordat zijn de deur uit gaat
Krijgt mijn vader nog een kus
Reacties op dit gedicht
| little girl: | Zaterdag, mei 13, 2006 10:51 |
| Zo vreselijk herkenbaar!! Hier thuis ging het net hetzelfde... Als je wil mag je me mailen... Erg veel sterkte!! |
|
| Fernanda: | Zondag, mei 07, 2006 14:06 |
| zow.. heel mooi geschreven.. ben er even stil van.. ik hoop eigenlijk dat het fictie is.. anders echt heel veel sterkte! liefs, Fernanda |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marianne9 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||