zo gemeen
elke dag samen
maar nu ben ik alleen
ben bang en onzeker
zo ontroostbaar,zo gemeen
zo gemeen ik mag niet weten
waar komt die angst vandaan
ik weet je bent eerlijk
maar zo ver hier vandaan
het zijn geen twijfels die ik heb
slechts enkele eenzame uren
die zich vormen tot een dag
die jaren die jaren lijkt te duren
veels te lange jaren
langzaam drijvend in verdriet
kille tranen van emoties
denk aan mij vergeet me niet
maar nu ben ik alleen
ben bang en onzeker
zo ontroostbaar,zo gemeen
zo gemeen ik mag niet weten
waar komt die angst vandaan
ik weet je bent eerlijk
maar zo ver hier vandaan
het zijn geen twijfels die ik heb
slechts enkele eenzame uren
die zich vormen tot een dag
die jaren die jaren lijkt te duren
veels te lange jaren
langzaam drijvend in verdriet
kille tranen van emoties
denk aan mij vergeet me niet
Reacties op dit gedicht
| Daan Wassink: | Maandag, november 27, 2000 15:17 |
| niet alleen de naam roept herkenning op. Ook een ontroerend en zeer herkenbaar gedicht. Bedankt | |
| daphne: | Donderdag, oktober 12, 2000 21:01 |
| ik vind je gedicht erg mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Daan | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||