Duizend stenen
Stel je voor: duizend stenen op een berg.
Iedereen ziet de berg, niemand ziet de stenen.
Als nu iemand één enkele steen wegneemt,
dan merkt niemand die naar de berg kijkt,
dat hij onvolledig is, dat er een steen ontbreekt.
Maar hij die ziet dat er een steen ontbreekt,
weet dat hij kan worden vervangen door een andere steen.
Stel je voor: duizend stenen in een muur.
Iedereen ziet de muur, niemand ziet de stenen.
Als nu iemand één enkele steen wegneemt,
dan merkt iedereen die naar de muur kijkt,
dat hij onvolledig is,
dat er een steen ontbreekt.
Maar hij die ziet dat er een steen ontbreekt,
weet dat hij kan worden vervangen door een andere steen.
Stel je voor: duizend stenen in een muur met een muurtekening.
Iedereen ziet de muur, iedereen de tekening.
Als nu iemand één enkele steen wegneemt,
dan merkt iedereen die naar de muur kijkt,
dat hij onvolledig is, dat er een steen ontbreekt.
Maar hij die ziet dat er een steen ontbreekt,
weet dat hij nooit kan worden vervangen door een andere steen,
omdat deze steen uniek was.
Iedereen ziet de berg, niemand ziet de stenen.
Als nu iemand één enkele steen wegneemt,
dan merkt niemand die naar de berg kijkt,
dat hij onvolledig is, dat er een steen ontbreekt.
Maar hij die ziet dat er een steen ontbreekt,
weet dat hij kan worden vervangen door een andere steen.
Stel je voor: duizend stenen in een muur.
Iedereen ziet de muur, niemand ziet de stenen.
Als nu iemand één enkele steen wegneemt,
dan merkt iedereen die naar de muur kijkt,
dat hij onvolledig is,
dat er een steen ontbreekt.
Maar hij die ziet dat er een steen ontbreekt,
weet dat hij kan worden vervangen door een andere steen.
Stel je voor: duizend stenen in een muur met een muurtekening.
Iedereen ziet de muur, iedereen de tekening.
Als nu iemand één enkele steen wegneemt,
dan merkt iedereen die naar de muur kijkt,
dat hij onvolledig is, dat er een steen ontbreekt.
Maar hij die ziet dat er een steen ontbreekt,
weet dat hij nooit kan worden vervangen door een andere steen,
omdat deze steen uniek was.
Reacties op dit gedicht
| passybloem: | Donderdag, november 28, 2002 11:09 |
| tja wat kan ik daar aan toevoegen... sprakeloos.. hoop nog veel van je werk te lezen...heb het met plezier gelezen ga zo door..kussss passy xxx |
|
| muissie: | Donderdag, juni 20, 2002 10:28 |
| Wauw!! Supermooi geschreven meissie!!! Ik ben sprakeloos! Echt prachtig!! Liefs, muissie |
|
| Sammy: | Maandag, december 03, 2001 09:26 |
| Prachtig gedicht!!! We zijn inderdaad allemaal stenen van een tekening, elk uniek, niet vervangbaar of wegneembaar. Groetjes. |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, december 01, 2001 23:46 |
| Wie mij aanziet, tekent mij. Wie de ogen van mij wegneemt, laat mij getekend achter. Wie zal er nog zien dat ik ontbreek, vraag ik mij af, een kleine gedachte bij je gedicht, Wendy, zo mag je ze wel meer maken. |
|
| Juva: | Vrijdag, november 30, 2001 20:56 |
| Origineel...met een mooie boodschap. | |
| Mr. Frog-Fish: | Vrijdag, november 30, 2001 12:36 |
| Heel erg mooi.. Tekening kan bijgewerkt worden, gerestaureerd zo als dat dan heet... Maar zal nooit de zelfde tekening zijn... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wendy Van de Cauter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2001 | ||
| Thema's: | ||