ONTMOETING
ONTMOETING
Vroeger sijpelt langzaam door zijn vingers weg
en keren kind en jongeling
naar huis terug.
Zijn ogen dromen weg na woorden die ik zeg,
in eeuwige herinnering
kromt hij zijn rug.
Het is dan dat ik mijn handen op de zijne leg
in tedere ontmoeting
zo kort,… zo vlug!
Vroeger sijpelt langzaam door zijn vingers weg
en keren kind en jongeling
naar huis terug.
Zijn ogen dromen weg na woorden die ik zeg,
in eeuwige herinnering
kromt hij zijn rug.
Het is dan dat ik mijn handen op de zijne leg
in tedere ontmoeting
zo kort,… zo vlug!
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, december 01, 2001 23:48 |
| De eerste strofe heb je zo mooi opgebouwd dat ik even dacht dat het in taal zo niet kon. Maar inderdaad, het kan, ze keren terug, vroeger in de tegenwoordige tijd, dichtbij de eeuwigheid, waarin tijdsverschillen wegvallen, maar er toch iemand is die het leven voort zal dragen, die tot rust brengt. |
|
| Sheena: | Vrijdag, november 30, 2001 21:34 |
| zacht en teder, met een milde glimlach en een klein druppeltje triestigheid, gelezen ... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rudi J.P. Lejaeghere | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2001 | ||
| Thema's: | ||