over en uit
ik lig op bed
mijn gedachten bij jou
de zon die schijnt
de dag voelt zo grauw
het liefst met mijn hoofd
de hele dag onder de kussen
mijn geweten knaagt aan me
kan het gevoel niet sussen
de tranen stromen maar door
mis je zo vreselijk erg
deze gevoelens gaan niet weg
zie op tegen deze dag als een berg
want ik weet dat ik
overal je naam zie staan
je ogen achtervolgen me
je stem roept mijn naam
deze keer is het dan echt
mijn eigen schuld geweest
volgende keer liever
wat opener dan bedeesd
jij komt nooit meer terug
deze ronde is voor jou
zachtjes je vergeten
mijn hart blijft je trouw
mijn gedachten bij jou
de zon die schijnt
de dag voelt zo grauw
het liefst met mijn hoofd
de hele dag onder de kussen
mijn geweten knaagt aan me
kan het gevoel niet sussen
de tranen stromen maar door
mis je zo vreselijk erg
deze gevoelens gaan niet weg
zie op tegen deze dag als een berg
want ik weet dat ik
overal je naam zie staan
je ogen achtervolgen me
je stem roept mijn naam
deze keer is het dan echt
mijn eigen schuld geweest
volgende keer liever
wat opener dan bedeesd
jij komt nooit meer terug
deze ronde is voor jou
zachtjes je vergeten
mijn hart blijft je trouw
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Dinsdag, mei 09, 2006 09:22 |
| Je hebt je verdriet op een prachtige manier onder woorden gebracht...sterkte! Liefsliefs, switi lobi |
|
| Dirk Hermans: | Dinsdag, mei 09, 2006 08:18 |
| goed verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: moonbeam | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||