She couldnt laugh
She couldn't laugh anymore
Het lachen is haar
tijdig vergaan
ze strijdt om door
te blijven gaan - maar
steeds weer blijft zij vallen
in de kuilen van haar bestaan
Lachen komt niet meer
in haar woordenboek voor
er rest enkel een witte plek
die zwijgt als zij het vragend
en smekend aankijkt
Nee lachen kan zij
niet meer - steeds
weer zijn daar die beelden
die haar doen denken aan weleer
ze blijft verstrengeld in de lianen
van haar verwarde ziel
Het lachen is haar
tijdig vergaan
ze strijdt om door
te blijven gaan - maar
steeds weer blijft zij vallen
in de kuilen van haar bestaan
Lachen komt niet meer
in haar woordenboek voor
er rest enkel een witte plek
die zwijgt als zij het vragend
en smekend aankijkt
Nee lachen kan zij
niet meer - steeds
weer zijn daar die beelden
die haar doen denken aan weleer
ze blijft verstrengeld in de lianen
van haar verwarde ziel
9 mei 2006
Reacties op dit gedicht
| Koene: | Woensdag, mei 10, 2006 11:56 |
| blij dat dit fictie is ;) mooi geschreven! | |
| nippy: | Dinsdag, mei 09, 2006 21:33 |
| gelukkig is het fictie..al is het natuurlijk heel reeel..mooi verwoord..liefs, | |
| Bloem*: | Dinsdag, mei 09, 2006 21:23 |
| wat ben ik blij dat ik nog kan lachen! dat arme vrouwtje ik zie het al helemaal voor Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Charissa | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||