Vreemdeling
Telkens ik je zie, voel ik het weer...
je houdt me vast met je ogen,
ik kan ze niet ontwijken.
Je gezicht zien voelt als thuis,
zo bekend, zo mooi,
alles aan je is bekend,
maar toch ken ik je niet.
Vertel me wat je voelt,
wat je denkt, wat je gelooft.
Ik ken je helemaal,
maar toch ben je een vreemdeling.
je houdt me vast met je ogen,
ik kan ze niet ontwijken.
Je gezicht zien voelt als thuis,
zo bekend, zo mooi,
alles aan je is bekend,
maar toch ken ik je niet.
Vertel me wat je voelt,
wat je denkt, wat je gelooft.
Ik ken je helemaal,
maar toch ben je een vreemdeling.
Reacties op dit gedicht
| think of words: | Donderdag, mei 11, 2006 21:31 |
| hey Driegeetjes! wie ben je? kan ik je eens een e-mail sturen? kus!! x |
|
| Reiger: | Donderdag, mei 11, 2006 06:39 |
| Een prachtig dicht.... | |
| DrieGeetjes: | Donderdag, mei 11, 2006 01:22 |
| :) | |
Over dit gedicht
| Auteur: think of words | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||