Eindelijk...
Ben niet meer terughoudend en ook niet meer bang
Eindelijk leef ik dan
loop ik waar ik wil en doe ik wat ik voel
Eindelijk leef ik met een doel
niet meer alleen op je kamer zo eenzaam
Eindelijk leef ik naar mijn naam
nooit meer twijfelen of het leven wel nut heeft
Eindelijk een leven dat leeft
Eindelijk leef ik dan
loop ik waar ik wil en doe ik wat ik voel
Eindelijk leef ik met een doel
niet meer alleen op je kamer zo eenzaam
Eindelijk leef ik naar mijn naam
nooit meer twijfelen of het leven wel nut heeft
Eindelijk een leven dat leeft
Reacties op dit gedicht
| Reiger: | Vrijdag, mei 12, 2006 06:35 |
| Héél positief! | |
| Dan-K: | Donderdag, mei 11, 2006 21:24 |
| is beetje overdreven hoor ;) Maar gedicht hoeft natuurlijk ook niet helemaal waar te zijn toch. | |
| Augustijntje: | Donderdag, mei 11, 2006 20:38 |
| optimistisch geschreven.. blijf zo door het leven gaan! mooi! x! |
|
| nippy: | Donderdag, mei 11, 2006 20:37 |
| fijn om dat zo te voelen he?:) | |
