Plateau
De schimmen hebben lang gezwegen
maar de nachten dreunen slapeloos
in mijn bloed. Met een groot geweten
richt ik al mijn pijlen op de dood.
Op uw plateau te balanceren,
beschoten door dolle Cupido,
blijft mij bevlogen fascineren
en u krijgt dan ook mijn ziel cadeau.
Uw bakens zijn alweer verschoven
en ik pers me door een dicht gewas
om zij aan zij met u te lopen:
genadeloos zit ik aan u vast.
Reacties op dit gedicht
| zanna-marie: | Vrijdag, mei 12, 2006 12:48 |
| knap geschreven! xxx zanna | |
| lachebekje1988: | Vrijdag, mei 12, 2006 09:17 |
| Mooi verwoord! Liefs, |
|
| m@rcel: | Vrijdag, mei 12, 2006 00:33 |
| heel mooi geschreven Slaap lekker m@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hulud | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||