YPB: de roes van een blik
de roes van een blik
ik hoor jou wenen bij de haard
zo open ben jij nooit geweest
voel ik nu het water sissen?
het loopt met zachte voetjes
langzaam en toch ook bang
bedreven door het licht
van oranje en rood
als merlijn die ijs tovert
een verlangend gewil
net als de goede sint
nee, niet de ware jij
maar het hulpje daar op de achtergrond
kruipend door het donker
tussen jouw warmte en het echte
hopend op aankomst
zal het nog bereiken gaan?
en ja, het is toch waar
een geur van zwarte smeul
ik ruik het van een afstand
en zie in jouw ogen
jij begrijpt het, -waarom-
verlating van jouw vloeienden
luchten op, doen jou goed
en zij zijn nu óók vrij
Reacties op dit gedicht
| mietjuh: | Maandag, mei 22, 2006 15:18 |
| ik vind je vergelijkingen erg mooi vind eigenlijk dat jij op 1hoort te staan op dit moment dusssuh zet hem oP de volgende keer weer!! :D dikke kus mietjuh |
|
| nippy: | Vrijdag, mei 12, 2006 22:11 |
| heel erg mooi gedicht!! liefs, | |
| m@rcel: | Vrijdag, mei 12, 2006 20:19 |
| wat een pracht gedicht heel erg mooi Liefs m@rcel |
|
| Aurinko Rauha: | Vrijdag, mei 12, 2006 19:32 |
| dit vind ik 1 van de mooiere YPB gedichten :) liefs, aurinko rauha |
|
| Augustijntje: | Vrijdag, mei 12, 2006 19:31 |
| wenen kan inderdaad opluchten.. zelfs de sterksten onder ons doen het wel eens.. heel mooi geschreven x! |
|
