Zwart en duister
Ik zie alles zwart en denk aan duister
Overal hoor ik gefluister
Allemaal opdrachten van slechte dingen
Iets wat me de opdracht geeft van een flat af te springen
Slaan, moorden, iedereen dood
Ik wil het niet, maar de kracht is zo groot
Het lijkt wel of ik uit mijn lichaam gezogen wordt
Voor ik het besef sla ik alles aan gort
Alles kapot, niks meer heel
Het word me allemaal te veel
Ik zit huilend in een hoekje, helemaal alleen
Het liefst wilde ik dat ik verdween
Weg van alles, mijn leven uitgewist
Er is toch niemand die me mist
Overal hoor ik gefluister
Allemaal opdrachten van slechte dingen
Iets wat me de opdracht geeft van een flat af te springen
Slaan, moorden, iedereen dood
Ik wil het niet, maar de kracht is zo groot
Het lijkt wel of ik uit mijn lichaam gezogen wordt
Voor ik het besef sla ik alles aan gort
Alles kapot, niks meer heel
Het word me allemaal te veel
Ik zit huilend in een hoekje, helemaal alleen
Het liefst wilde ik dat ik verdween
Weg van alles, mijn leven uitgewist
Er is toch niemand die me mist
Reacties op dit gedicht
| lachebekje1988: | Zaterdag, mei 13, 2006 12:21 |
| Heel verdrietig geschreven gedicht, tuurlijk zijn er genoeg mensen die je zullen missen alleen in je verdriet zie je ze niet. Geef niet op ieder leven is het waard om te leven. Liefs en knuffels. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gergie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||