Waarom ik niet kon lachen
Is een lang verhaal
Er zijn de afgelopen dagen veel dingen gebeurd
Waar ik vreselijk van baal
Mijn oma die was gevallen
Mijn vriendin die spoorloos is verdwenen
Mijn tranen staan dagen lang al te knallen
De tranen die later op de avond verschenen
Ik werd getroost maar de tranen die alsmaar stroomde
Het waren lachende mensen die zich vermaakte
Maar het was niet mijn avond waar ik van droomde
Het waren de gedachtes die me raakte
Waarom er toch mensen er voor me waren die avond
Weet ik niet…
Maar die gedachtes vormde een hele grote diepe wond
Misschien ben ik een hypocriet of juist een toffe griet
Maar waarom ik niet kon lachen maar wel kon drinken
Was om alles te weg zetten
Maar het verdriet daar in kon ik die avond in verdrinken
Het waren de liefste mensen die toen op me gingen letten
Die mensen die me juist troosten
Waar ik veel aan heb in goede en slechte tijden
En op de begin van de avond op gezelligheid proosten
Het waren toen die mensen die me lach konden bevrijden
Ik lachte soms of heel even
Ik heb die avond veel nagedacht
Over hoe het zou zijn als ik niet meer zou leven
Dan is het verdriet van die mensen groter dan ik dacht
Waarom ik niet kon lachen die avond
Is moeilijk om uit te leggen
Het is een hele grote mond
En de mensen die me snappen had ik het niet in 100 woorden hoeven zeggen