Toen ik vroeger nog op de schoolbank zat
had ik een kleine kameraad
zijn vader was een schatrijke mijnheer.
Hij was in heel de stad gekend
want hij had zijn zoontje zo verwend
het jongetje kreeg alles en nog meer !

Hij had het mooiste schoolgerief
het mooiste speelgoed, de mooiste fiets
er was niets meer vanwaar hij dromen kon.
Kweet niet of ik het zeggen mag,
maar ik was een tikkeltje jaloers
en ieder die dat wist begreep waarom.

Verleden week, dat is zo'n tien jaar nadien
heb ik em pas voor het eerst terug gezien
hij keek niet meer zo hoogmoedig op en neer.
Maar liep met zijn hoofd in de grond
omdat er in zijn ogen stond
' ik ben niet meer zo gelukkig als weleer'

Zijn erfdeel heeft hij opgedaan
z'n meisje heeft em laten staan
hij heeft geen geld, geen thuis, geen vrienden meer
ik vond de liefde en het geluk
waarvoor ik vocht stuk voor stuk
nu zijn de zaken omgekeerd....