WE SPELEN GOD
we spelen God
strooi maar bloemen
over giftig water
prijs de vissen
uit de zee
de rekening komt later
het betalen
maken wij niet mee
we spelen God
met genen uit de schepping
we klonen zelfs
de schaduwen van licht
we juichen vaak ontdekking
maar het inzicht
wordt nog steeds gemist
ik doe maar net
of alles heel gewoon is
verzet me wel
maar zonder resultaat
ik leef met vuil
want voor verschoning
is het toch helaas te laat
wil melker
2/12/2001
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, december 04, 2001 01:03 |
| "prijs de vissen uit de zee", dat deed eeuwen geleden Franciscus, en wij doen dat weer, hij deed niet aan alles mee, en jij doet dat weer, blijf toch maar zo, Wil. |
|
| Martin B: | Maandag, december 03, 2001 17:15 |
| Tering van zulke gedichten val je stijl achter over... De zin:"we klonen zelfs de schaduwen van licht" Werkelijk magnifiek gevonden... Prachtig Mvg, Martin |
|
| Steven Vermeulen: | Maandag, december 03, 2001 15:51 |
| only when the last fish has been caught, only when the last tree has been cut, only when the last river has been poisoned, only then people will know that money cannot be eaten. (oud indiaans spreekwoord) |
|
| Zeeroosje: | Zondag, december 02, 2001 20:48 |
| Ja Wil, de vooruitgang is waarschijnlijk de ondergang van onze wereld, mooi omschreven, we zijn god niet, maar de rekening krijgen we gegarandeerd. Lieve groetjes Roosje | |
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2001 | ||
| Thema's: | ||