Liefdesverdriet
Elke keer ik weer je foto zie,
Voel ik steeds weer de pijn,
Die je me gaf bij onze laatste woorden.
Voel ik steeds weer de pijn,
Die je me gaf bij onze laatste woorden.
Geen medicijn kan die pijn,
Doen verdwijnen uit mijn gevoel.
Dat is genesteld in mijn hart.
Doen verdwijnen uit mijn gevoel.
Dat is genesteld in mijn hart.
Op de achtergrond speelde,
het lied dat ons bij elkaar bracht,
Door de installatie van weleer.
Door de installatie van weleer.
Hopend dat jij ook,
Aan me zou denken,
Neem ik de telefoon ter hand.
Aan me zou denken,
Neem ik de telefoon ter hand.
Draai je nummer,
Wachtend tot ik je stem hoor
En mijn gevoel weer voedt.
Maar ik krijg je antwoordapparaat
Die me weer zegt dat je onbereikbaar bent.
Wachtend tot ik je stem hoor
En mijn gevoel weer voedt.
Maar ik krijg je antwoordapparaat
Die me weer zegt dat je onbereikbaar bent.
Weer een onbeantwoord verlangen rijker.
Reacties op dit gedicht
| RoseFromHeaven_*: | Zaterdag, december 29, 2007 18:28 |
| Ik herken je gevoel. Erg mooi geschreven, kippenvel. Liefs, Rose From Heaven |
|
| closed_thoughts: | Woensdag, september 05, 2007 21:55 |
| ik maak nu hetzelfde mee erg pijnlijk |
|
| Melaniee: | Vrijdag, september 01, 2006 00:21 |
| moooi!! geweldig | |
| ana (stacia): | Maandag, mei 15, 2006 21:18 |
| Dikke knuf, Bert. liefs ana |
|
| switi lobi: | Maandag, mei 15, 2006 08:38 |
| Triest........ Liefsliefs, switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bert Lagom |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||